Τα SOS του τζόκινγκ

Σίγουρα το τρέξιμο κάνει καλό στην υγεία. Αν όμως δεν γίνεται με μέτρο, τότε οι κίνδυνοι, όπως λένε οι ειδικοί είναι μεγάλοι.

Δεν διστάζουν μάλιστα να επισημάνουν ότι η υπερβολική άσκηση είναι περιττή, αν όχι επιβλαβής, ενώ αντίθετα ωφελεί, αν γίνεται με μέτρο.

Έτσι, το τζόκινγκ έχει καλύτερα αποτελέσματα, χαρίζοντας περισσότερα χρόνια ζωής, όταν είναι ήπιο και όχι έντονο, καθώς το πολύ συχνό και εντατικό τζόκινγκ μπορεί να γυρίσει «μπούμερανγκ» και να αποδειχτεί επιβλαβές για την υγεία.

Σύμφωνα με μελέτη, όσοι έκαναν τζόκινγκ «με το μαλακό», είχαν τον μικρότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου. Αντίθετα, οι μανιακοί με το τζόκινγκ είχαν ίδια πιθανότητα να πεθάνουν πρόωρα, με όσους προτιμούσαν... τον καναπέ.

Η έντονη άσκηση επίσης δεν καθιστά τους ανθρώπους υγιέστερους. Αντίθετα, αποδεικνύεται ότι μακροχρόνια κουράζει και γερνά την καρδιά και τα αγγεία. Οι έντονα αθλούμενοι δεν προστατεύονται εξίσου με τον απλά ασκούμενο, αλλά βρίσκονται μάλλον σε μειονεκτική θέση.

Από την άλλη πλευρά, το να "καταπίνεις" χιλιόμετρα τρέχοντας μπορεί να έχει επιπτώσεις και στην εμφάνιση. Για παράδειγμα, οι δρομείς των μεγάλων αποστάσεων συνήθως δείχνουν πιο μεγάλοι σε ηλικία, ενώ η συνεχής κίνηση μπορεί να προκαλέσει διάταση στους υποστηρικτικούς ιστούς που βρίσκονται κάτω από το δέρμα.

Επίσης οι δρομείς εκτίθενται κατά κανόνα περισσότερο στον ήλιο και τον αέρα (και τα δύο σχετίζονται με την πρόωρη γήρανση του δέρματος).

Τέλος, το τρέξιμο μπορεί να αδυνατίζει αλλά όταν το παρακάνετε τότε το λιγότερο σωματικό λίπος από αυτό που έχει ο μέσος άνθρωπος δεν είναι ότι καλύτερο για την εμφάνιση. Τα καλά νέα είναι πως στους ερασιτέχνες δρομείς, οι συνέπειες αυτές δεν είναι πολύ έντονες.

Σημαντικός παράγοντας είναι επίσης και ο τόπος. Δηλαδή το ύπαιθρο ή το γυμναστήριο. Το σίγουρο είναι ότι, όσοι βάζουν αθλητικά παπούτσια και αθλούνται έξω- στον δρόμο, στο δάσος, στο γήπεδο ή στην παραλία- καίνε περισσότερες θερμίδες από όσες εκείνοι που ιδρώνουν στον διάδρομο.

Επίσης με το τρέξιμο στο περιβάλλον βελτιώνεται η ισορροπία και αυξάνεται η δύναμη και η αποτελεσματικότητα του τρεξίματος, ικανότητες που προκύπτουν από την «εκπαίδευση» του νευρομυϊκού συστήματος να αντεπεξέρχεται σε διαφορετικές επιφάνειες και προκλήσεις.

Τέλος, όταν κάποιος τρέχει στο πεζοδρόμιο, ασκούνται πολύ μεγαλύτερες πιέσεις στα οστά του από ό,τι όταν τρέχει σε κυλιόμενο διάδρομο.

Πηγή: Τα SOS του τζόκινγκ